Komentarze: 0
Unia Europejska opiera się na zasadach praworządności. Oznacza to, że podstawą wszystkich jej działań są traktaty, przyjęte dobrowolnie i demokratycznie przez wszystkie państwa członkowskie. Na przykład jeżeli dany obszar polityki nie jest wymieniony w traktacie, Komisja nie może proponować przepisów dotyczących tego obszaru.
Traktat jest wiążącą umową między państwami członkowskimi UE. Określa się w nim cele UE, zasady funkcjonowania instytucji UE, sposób podejmowania decyzji oraz relacje między UE a jej państwami członkowskimi.
Traktaty są zmieniane, aby polityka UE stawała się bardziej skuteczna i przejrzysta, była przygotowana na przyjęcie nowych państw członkowskich i obejmowała nowe obszary współpracy, takie jak wspólna waluta.
W oparciu o traktaty instytucje UE mogą przyjmować przepisy, które są następnie wdrażane przez państwa członkowskie. Pełne teksty traktatów, prawodawstwa, orzecznictwa i wniosków legislacyjnych można znaleźć w bazie unijnych aktów prawnych EUR-Lex.
Do najważniejszych traktatów należą:
Traktat lizboński
Traktat nicejski
Traktat amsterdamski
Traktat o Unii Europejskiej – traktat z Maastricht
Jednolity akt europejski
Traktat fuzyjny – traktat brukselski
Traktaty rzymskie – traktaty EWG i EURATOM
Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Węgla i Stali
Do zmian traktatów założycielskich dochodziło, gdy do UE przystępowały nowe kraje:
1973 r. (Dania, Irlandia, Wielka Brytania)
1981 r. (Grecja)
1986 r. (Hiszpania, Portugalia)
1995 r. (Austria, Finlandia, Szwecja)
2004 r. (Cypr, Estonia, Litwa, Łotwa, Malta, Polska, Czechy, Słowacja, Słowenia, Węgry)
2007 r. (Bułgaria, Rumunia)
2013 r. (Chorwacja).